ذخیره ساز تحت شبکه
ذخیره ساز تحت شبکه (Network Storage) دستگاهی است که برای ذخیره‌سازی اطلاعات در سطح شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد. از نظر فنی، ذخیره‌سازی تحت شبکه به مجموعه سیستم‌ها و فناوری‌هایی اشاره دارد که فرآیند ذخیره‌سازی و اشتراک‌گذاری داده‌ها را ساده می‌کنند و به کاربران اجازه می‌دهند با سهولت بیشتری به اسناد موردنیاز خود دسترسی داشته باشند. شرکت مفتاح رایانه افزار، آمادگی لازم برای تامین استوریج‌های موردنیاز شرکت‌ها از برندهای معروف مانند دل، اچ‌پی، کوانتوم، هیتاچی را دارد. همچنین، در زمینه، استقرار نیز مشاوره‌های فنی به شرکت‌ها ارائه می‌دهد.
به‌طور معمول، استوریج‌های شبکه از پروتکل‌های مختلفی مثل NFS سرنام (Network File System)، CIFS سرنام (Common Internet File System) و غیره پشتیبانی می‌کنند تا امکان برقراری ارتباط تجهیزاتی مثل سرورها با استوریج‌ها به سادگی وجود داشته باشد. با استفاده از این پروتکل‌ها، کاربران و سیستم‌ها می‌توانند به فایل‌های ذخیره‌سازی شده در استوریج‌ها دسترسی پیدا کنند و کارهای روزمره را انجام دهند.
سرور HPE
انواع ذخیره ساز تحت شبکه
ذخیره سازها همانند تجهیزات پرکاربردی مثل سرورها به انواع مختلفی تقسیم‌بندی می‌شوند. ذخیره ساز تحت شبکه را به‌لحاظ کاربری می‌توان به سه گروه ذخیره سازی محلی، شبکه‌محور و ابرمحور تقسیم‌بندی کرد. هریک از این راه‌حل‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. به‌طور مثال، ذخیره‌سازی محلی نظارت کامل بر اطلاعات، دسترس‌پذیری بالا و هزینه‌های کم را به‌همراه دارد. ذخیره‌سازی شبکه‌محور فرآیند اشتراک‌گذاری ساده، دسترسی از راه دور، انعطاف‌پذیری و امنیت خوبی را ارائه می‌کند، اما فرآیند پیاده‌سازی آن پیچیده است. در سویی دیگر ذخیره‌سازی ابرمحور در مقایسه با دو روش فوق، هزینه کم، دسترس‌پذیری بالا، امنیت خوب (به‌شرطی که ارائه‌دهنده خدمات، مکانیزم‌های امنیتی را به‌درستی پیاده‌سازی کرده باشد) و اشتراک‌گذاری ساده را ارائه می‌دهد. با این‌حال، در مقایسه با دو روش فوق فرآیند نظارت محدودتری در اختیار سازمان‌ها قرار می‌دهد، به پهنای باند مناسبی نیاز دارد و در صورت افزایش ترافیک، کاهش سرعت در دسترس به اطلاعات را به‌همراه دارد.
هنگامی‌که در کاربردهای روزانه از مفهوم استوریج استفاده می‌کنیم، در حقیقت منظور ما دستگاهی است که NAS مخفف Network Attached Storage نام دارد. NAS دستگاه ذخیره‌ساز متصل به شبکه‌ای است که کلاینت‌ها می‌توانند از طریق شبکه محلی یا اینترنت (متناسب با مجوزهای دریافت‌شده) به آن دسترسی داشته باشند. NAS را می‌توانید شبیه به سروری اقتصادی با تعدادی هارد دیسک یا حافظه حالت جامد تصور کنید که به شبکه متصل می‌شود و کاربران از طریق پروتکل‌های رایج قادر به برقراری ارتباط با آن هستند. NAS بیشتر از سوی شرکت‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که نیازمند راهکاری متمرکز برای ذخیره‌سازی اطلاعات هستند و تمایل دارند کارمندن‌شان از طریق شبکه‌های محلی به آن‌ها دسترسی داشته باشند.
استوریج‌ها می‌توانند به شکل مستقیم در یک شبکه محلی مورد استفاده قرار بگیرند یا به سرورها متصل شوند. در حالت اول، کاربران از طریق سطح دسترسی‌های تعریف شده به استوریج متصل شده و فضای ذخیره‌سازی موردنیاز خود را خواهند داشت. در حالت دوم، سرورها از طریق کارت‌های HBA به استوریج‌ها متصل می‌شوند تا فرآیند پشتیبان‌گیری و آرشیوسازی اطلاعات به‌شکل ساده‌ای وجود داشته باشد. در این حالت، سیستم عامل نصب شده روی سرور مثل ویندوز سرور، استوریج را همانند یک درایو محلی می‌شناسد و به مدیران شبکه اجازه مدیریت آن‌را می‌دهد.
استوریج‌ها به لحاظ ساختاری و فنی نیز به مدل‌های مختلفی تقسیم می‌شوند. برخی از استوریج‌ها تنها از هارد دیسک‌ها پشتیبانی می‌کنند، برخی دیگر از حافظه‌های حالت جامد و گروه سوم به شکل هیبریدی از هر دو رسانه ذخیره‌سازی استفاده می‌کنند. هریک از این مدل‌ها نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارند که باید متناسب با نیازهای کاری و بودجه‌ای که سازمانی در اختیار دارد خریداری شوند. همچنین، نوع دیگری از استوریج‌ها تحت عنوان کتاب‌خانه‌های نواری نیز وجود دارند که عمدتا برای آرشیوسازی اطلاعات مورد استفاده قرار می‌گیرند و ظرفیت‌هایی در مقیاس ترابایت تا پتابایت را ارائه می‌دهند. با توجه به توضیحاتی که ارائه کردیم باید بگوییم که استوریج‌ها مزایای شاخصی مثل مدیریت مرکزی داده‌ها، اشتراک‌گذاری داده‌ها بین کاربران و سیستم‌ها، افزایش قابلیت اطمینان و عملکرد زیرساخت، انعطاف‌پذیری و توسعه‌پذیری بالا را ارائه می‌دهند.