مکانیزم دفاع در عمق (Defense in Depth) چیست؟

امنیت لایه‌بندی شده به روشی اشاره دارد که در آن چندین لایه کنترل امنیتی برای محافظت از یک سیستم یا شبکه به کار گرفته می‌شود. هر لایه از یک روش یا فناوری متفاوت برای محافظت از زیرساخت در برابر تهدیدات استفاده می‌کند. به عنوان مثال، یک لایه ممکن است شامل فایروال باشد، در حالی که لایه دیگر ممکن است شامل احراز هویت دو مرحله‌ای باشد.

شایان ذکر است که امنیت لایه‌بندی شده یک مفهوم اساسی در دفاع در عمق است. با ایجاد چند لایه کنترل امنیتی، سازمان‌ها می‌توانند از سیستم‌های خود در برابر حملات سایبری پیچیده محافظت کنند. اگر یک لایه از دفاع شکسته شود، لایه‌های دیگر همچنان به محافظت از سیستم ادامه می‌دهند. به طور کلی، امنیت لایه‌بندی شده و دفاع در عمق دو مولفه عجین شده با یکدیگر و مرتبط هستند و هر دو به ایجاد یک رویکرد امنیتی چند لایه برای محافظت از سیستم‌ها و داده‌ها در برابر تهدیدات سایبری کمک می‌کنند.

اگرچه این دو مفهوم به جای یکدیگر (و به اشتباه) استفاده می‌شوند، اما باید بدانید که اصطلاح “امنیت لایه‌بندی شده” با دفاع در عمق یکسان نیست. امنیت لایه‌بندی شده به معنای داشتن چندین محصول برای رسیدگی به یک جنبه واحد از امنیت است. این محصولات ممکن است بسیار مشابه باشند و هدف یکسانی داشته باشند، اما در یک استراتژی امنیتی لایه‌بندی شده، هر دو ضروری هستند. استفاده از محصولات به ظاهر زائد، دفاع شرکت را در برابر تهدیدات تقویت می‌کند.

به عنوان مثال، یک گیت‌وی و یک فایروال هر دو تعیین می‌کنند که چه داده‌هایی مجاز به ورود به شبکه هستند. مطمئنا تفاوت‌هایی بین این دو وجود دارد – یک گیت‌وی ماهیت سخت‌افزاری دارد، در حالی که یک فایروال هم سخت‌افزار و هم نرم‌افزار است – اما هر دو با هدف محدود کردن دسترسی به وب‌سایت‌ها و برنامه‌های کاربردی خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند. هنگامی که مولفه‌های مذکور وظایف خود را انجام می‌دهند، در ادامه به کارمند سازمان اجازه می‌دهند از یک وب‌سایت خاص بازدید کند – البته در بیشتر موارد یک محصول یا سرویس امنیتی دیگر باید وارد عمل شود تا کارمند بتواند به پورتال سازمانی بر مبنای مکانیزم‌های احراز هویت دسترسی داشته باشد.

راهکار امنیتی قدرتمند بعدی که مورد استفاده قرار می‌گیرد احراز هویت چند عاملی (MFA) است که دسترسی به یک وب‌سایت را تا زمانی که چندین اعتبارنامه ارائه شود، مسدود می‌کند. به عبارت دیگر، امنیت لایه‌بندی شده فقط به یک بعد از امنیت یا یک بردار حمله می‌پردازد، در حالی که دفاع در عمق گسترده‌تر، چند وجهی‌تر و از نظر دامنه استراتژیک‌تر است. همچنین، می‌توان گفت که امنیت لایه‌بندی شده زیرمجموعه‌ای از دفاع در عمق است.

یک استراتژی امنیتی لایه‌بندی شده در سه حوزه مختلف ارزیابی می‌شود: مدیریتی، فیزیکی و فنی. کنترل‌های مدیریتی شامل پالیسی‌ها و رویه‌هایی است که برای محدود کردن دسترسی‌های غیرمجاز مورد نیاز است، مانند کنترل دسترسی مبتنی بر نقش (RBAC) یا آموزش کارکنان برای محافظت در برابر حملات فیشینگ. کنترل‌های فیزیکی شامل تامین امنیت فیزیکی دسترسی به سیستم IT، مانند قفل کردن اتاق‌های سرور است، در حالی که کنترل‌های فنی شامل ترکیبی از محصولات و خدماتی است که سازمان برای رسیدگی به امنیت انتخاب می‌کند.