تراشه کوانتومی ویلو (Willow) گوگل تاریخ‌ساز می‌شود

کامپیوترهای کوانتومی، تحولی عظیم در دنیای فناوری به شمار می‌روند و همان‌گونه که اشاره شد، رویکردی کاملا متفاوت نسبت به رایانه‌های کلاسیک دارند. اگر رایانه‌های کلاسیک را به ارابه‌ای تشبیه کنیم که با سرعت مشخصی حرکت می‌کند، کامپیوترهای کوانتومی مانند ماشین‌های اسپرت پرسرعتی هستند که مرزهای سرعت را جابه‌جا می‌کنند. هر دو نوع رایانه اطلاعات را پردازش می‌کنند، اما روش کار آن‌ها کاملا متفاوت است. در حالی که رایانه‌های کلاسیک از بیت‌هایی استفاده می‌کنند که تنها می‌توانند یکی از دو حالت صفر یا یک را داشته باشند، کامپیوترهای کوانتومی از کیوبیت‌ها بهره می‌برند. کیوبیت‌ها می‌توانند همزمان در چندین حالت وجود داشته باشند که این ویژگی به آن‌ها قدرت پردازشی بسیار بالاتری نسبت به بیت‌ها می‌دهد.

به عبارت دیگر، کیوبیت‌ها امکان ذخیره‌سازی حجم بیشتری از اطلاعات در فضای کمتری را فراهم می‌کنند و در نتیجه، سرعت پردازش داده‌ها به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. با این حال، توسعه و تجاری‌سازی کامپیوترهای کوانتومی با چالش‌های فنی زیادی همراه است. ماهیت کیوبیت‌ها بسیار حساس و شکننده است و کوچک‌ترین تداخل خارجی می‌تواند بر عملکرد آن‌ها تأثیر بگذارد. به همین دلیل، ساخت کامپیوترهای کوانتومی پایدار و قابل اعتماد، فرایندی پیچیده و زمان‌بر است. اگرچه پیشرفت‌های قابل توجهی در این زمینه حاصل شده است، اما هنوز راه زیادی تا تجاری‌سازی گسترده این فناوری باقی مانده است. به احتمال زیاد، در آینده نزدیک، کامپیوترهای کوانتومی بیشتر در زمینه‌های تخصصی مانند شبیه‌سازی مواد جدید، رمزنگاری و هوش مصنوعی مورد استفاده قرار خواهند گرفت. با این حال، پتانسیل بالای این فناوری برای متحول کردن بسیاری از صنایع، آن را به یکی از جذاب‌ترین حوزه‌های تحقیقاتی تبدیل کرده است.