راهکارهای امنیت سایبری
راهکارهای امنیت سایبری، به مجموعه اقدامات، ابزارها و خدماتی اشاره دارد که به سازمان‌ها کمک می‌کند از زیرساخت‌ها در برابر حملات سایبری محافظت کنند. این حملات می‌توانند منجر به توقف برنامه‌های کاربردی، سرقت اطلاعات حساس، آسیب به برند، جریمه‌های عدم رعایت دستورالعمل‌های حاکمیتی و موارد مشابه شوند. در محیط‌های امنیتی مدرن، به دلیل وجود انواع مختلف تهدیدات که ماهیت متغیری دارند، لزوم اتخاذ بهترین راه‌حل‌ها و شیوه‌های امنیتی ضروری است.
دسته‌بندی راه‌حل‌های امنیت سایبری
راه‌حل‌های امنیت سایبری به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که هریک متمرکز بر محافظت از دارایی‌های سازمانی خاصی هستند. از دسته‌بندی‌های اصلی در این زمینه به موارد زیر باید اشاره کرد:
- راه‌حل‌های جامع امنیتی: طیف بسیار گسترده‌ای از مجموعه اقدامات انجام شده در ارتباط با ایمن‌سازی زیرساخت‌ها را شامل می‌شوند. از مجموعه اقدامات قابل اجرا در حوزه خدمات امنیت اطلاعات باید به تدوین، توسعه، بهبود و همسوسازی خط‌مشی‌های امنیت، هماهنگ با استراتژی‌های کلان سازمان، تجزیه و تحلیل زیرساخت‌های امنیتی فعلی از منظر هزینه‌ها با محوریت خرید یا جایگزینی تجهیزات قدیمی با نمونه‌های جدید، اجرا و پیاده‌سازی استانداردهای جامع امنیت اطلاعات و سامانه‌های مدیریت امنیت باهدف بهبود امنیت اطلاعات سازمانی و به‌کارگیری فناوری‌های پشتیبان، آماده‌سازی چارچوب‌ها، سیاست‌ها و راهکارهای اجرایی امنیت اطلاعات، تامین امنیت نقاط پایانی و کاربران، ارائه خدمات فنی در ارتباط با راه‌اندازی تجهیزات زیرساختی امنیتی همچون سامانه‌های تهدید یکپارچه، برنامه‌های دیوارآتش وب، ظرف عسل، سامانه‌های پیشگیری از نفوذ، مدیریت آسیب پذیری‌ها، ارزیابی و مدیریت ریسک‌ها، ارایه راهکارهای هیبریدی در ارتباط با امنیت شبکه و سامانه‌ها، اجرای آزمون‌های نفوذپذیری باهدف شناسایی نقاط آسیب‌پذیر و غیره اشاره کرد.
- تحلیل شکاف با رویکرد امنیتی: بسیاری از سازمان‌ها از وضعیت امنیتی خود بی‌اطلاع هستند و نمی‌دانند برای ارتقای امنیت خود چه اقداماتی باید انجام دهند. تحلیل شکاف فاصله امنیتی، راه‌حلی ایده‌آل برای این مشکل است. این سرویس به شرکت‌ها کمک می‌کند تا وضعیت فعلی امنیت سایبری سازمان خود را به طور دقیق ارزیابی کرده و گامی مهم در جهت ارتقای آن بردارید. در این تحلیل، متخصصان امنیتی با بررسی و تحلیل مواردی مثل، ساختار سازمانی، شبکه، سیستم‌ها، برنامه‌ها، پایگاه‌های داده و سرویس‌های فناوری اطلاعات و وضعیت فعلی امنیت اطلاعات، تطابق با استانداردهای بین‌المللی و الزامات قانونی، وضعیت امنیتی فعلی سازمان را به طور کامل بررسی می‌کنند.
- راه‌حل مدیریت امنیت اطلاعات ISMS: سیستم مدیریت امنیت اطلاعات (ISMS) ابزاری کارآمد برای شناسایی، مدیریت و به حداقل رساندن خطرات است. ISMS چارچوبی منظم و ساختاریافته برای حفاظت از اطلاعات در برابر تهدیدات داخلی و خارجی ارائه می‌دهد. با پیاده‌سازی ISMS در سازمان، می‌توان به مزایای افزایش رضایت مشتریان و ذینفعان، بهبود عملکرد و کارایی سازمان، کاهش هزینه‌ها، ارتقای وجهه و اعتبار سازمان، انطباق با قوانین و مقررات و غیره اشاره کرد. در همین ارتباط استاندارد ISO/IEC 27001:2013 راهنمایی جامع برای طراحی، پیاده‌سازی و نگهداری ISMS در سازمان‌ها ارائه می‌دهد. این استاندارد شامل الزامات و دستورالعمل‌های مختلفی برای مدیریت دارایی‌های اطلاعاتی، ارزیابی و کنترل ریسک، تدوین و اجرای سیاست‌ها و رویه‌های امنیتی، آموزش و آگاهی‌رسانی به کارکنان و سایر اقدامات لازم برای حفاظت از اطلاعات است.
- ارزیابی مدل بلوغ امنیت سایبری: بلوغ امنیت سایبری نشان‌دهنده میزان کارایی و اثربخشی اقدامات امنیتی در یک سازمان است. ارزیابی بلوغ امنیت سایبری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا وضعیت فعلی امنیت سایبری خود را بشناسند، نقاط قوت و ضعف سیستم‌های امنیتی خود را شناسایی کنند، سطح ریسک خود را در برابر تهدیدات سایبری ارزیابی کنند و اقدامات لازم برای ارتقای سطح امنیت سایبری خود را تعیین کنند. بلوغ امنیت سایبری شامل تعیین مدل بلوغ مناسب، جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها، تهیه گزارش و غیره می‌شود. ارزیابی بلوغ امنیت سایبری موارد مختلفی مثل مدیریت ریسک، حفاظت از اطلاعات، کنترل دسترسی، آگاهی‌رسانی و آموزش و پاسخ به حادثه را شامل می‌شود.
- امنیت برنامه‌های کاربردی (Application security): به تست و بررسی نرم‌افزارهای کاربردی برای یافتن نقاط ضعف و آسیب‌پذیری‌ها در مراحل توسعه و آزمایش اشاره دارد و به کارشناسان امنیتی کمک می‌کند از زیرساخت‌ها در برابر حملات رایجی مثل روزصفر محافظت کنند.
- امنیت نقطه پایانی (Endpoint security): به مجموعه اقدامات اجرایی اشاره دارد که باهدف محافظت از دستگاه‌های نقطه پایانی مثل سرورها و ایستگاه‌های کاری انجام می‌شود تا هکرها موفق به نصب بک‌دورها یا بدافزارها نشوند. همچنین، آزمایش‌هایی در ارتباط با شناسایی رخنه‌ها یا آسیب‌پذیری‌ها نیز انجام می‌شود.
- امنیت شبکه (Network security): ترافیک شبکه مورد رصد و ارزیابی قرار می‌گیرد تا موارد مشکوک به حمله‌های هکری یا الگوهای رفتاری غیرعادی شناسایی شوند. این‌کار به سازمان‌ها کمک می‌کند تا تهدیدات را شناسایی و تمهیدات لازم را اتخاذ کنند.
- امنیت اینترنت اشیا (IoT security): به مجموعه اقدامات و تمهیداتی که برای رصد و محافظت از تجهیزات اینترنت اشیا و شبکه‌های لبه انجام می‌شود، اشاره دارد. این مجموعه اقدامات باهدف مشاهده و اعمال کنترل‌های امنیتی روی شبکه به منظور برقراری ارتباط ایمن تجهیزات با یکدیگر انجام می‌شود. لازم به توضیح است که این دستگاه‌ها به طور فزاینده‌ای در برخی از حوزه‌های صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرند و اطلاعات حساسی را تولید می‌کنند، اما اغلب به صورت پیش‌فرض ایمن نیستند.
- امنیت ابری (Cloud security): راه‌حل‌های اجرایی که در ارتباط با کنترل محیط‌های ابری پیچیده عمومی، خصوصی و ترکیبی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این راه‌حل‌ها با شناسایی پیکربندی‌ها و تنظیمات اشتباه امنیتی و نقاط ضعف، به سازمان‌ها کمک می‌کنند به شکل ایمن از تجهیزات اینترنت اشیا استفاده کنند.
راه‌حل‌های امنیت سازمانی چیستند؟
راه‌حل‌های امنیت سازمانی، به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا سیاست‌های امنیتی را در زیرساخت پیاده‌سازی کنند. این راه‌حل‌ها ارتباط مستقیمی با مفهومی دارند که مدیریت امنیت سازمانی (ESM) نام دارد. مدیریت امنیت سازمانی (ESM) به معنای پیاده‌سازی سیاست‌های امنیتی برای محافظت از اکوسیستم‌های پیچیده است که شامل پیکربندی، استقرار و نظارت بر سیاست‌های امنیتی در محیط‌های مختلف، بامحوریت ابزارهای امنیتی و نظارتی است. هدف از به کارگیری راه‌حل‌های مدیریت امنیت سازمانی این است که به شرکت‌ها امکان دهد کنترل بهتری بر محیط‌های ناهمگن اعمال کنند که ترکیبی از زیرساخت‌های درون و برون‌سازمانی (ابرهای ترکیبی) هستند. سازمان‌ها می‌توانند بر مبنای راه‌حل‌های مدیریت امنیت سازمانی به نگرانی‌های مرتبط با دسترسی غیرمجاز و پاسخگویی به الزامات مرتبط با حفظ حریم خصوصی پاسخ دهند.
راه‌حل‌های مدیریت امنیت کلان، به سازمان‌ها نشان می‌دهند به چه صورتی از داده‌های در حالت سکون (ذخیره‌سازی) و داده‌های در حال انتقال محافظت کنند. سازمان‌ها می‌توانند از راه‌حل‌های مدیریت امنیت سازمانی برای محافظت از اطلاعات، در هنگام عبور از دستگاه‌ها و محیط‌های مختلف، از جمله دستگاه‌های شخصی، سیستم‌های توزیع‌شده و زیرساخت ابری استفاده کنند.
به طور معمول، تیم فناوری اطلاعات یا مرکز عملیات امنیت یک سازمان مسئولیت تدوین و نظارت بر راه‌حل‌های مدیریت امنیت سازمانی را عهده‌دار است. البته، امروزه این مسئولیت به مدیر ارشد امنیت اطلاعات (CISO)، مدیر ارشد فناوری اطلاعات (CIO) و مدیر ارشد امنیت (CSO) محول شده است. در حالت ایده‌آل، اقدامات انجام شده توسط این متخصصان به سازمان برای محافظت از زیرساخت در برابر تهدیدات خارجی و داخلی کمک می‌کند.
حاکمیت امنیت سازمانی چیست؟
طرح حاکمیت امنیت سازمانی، نقشه راهی برای پاسخگویی به الزامات قانونی، کنترل ریسک و مدیریت عملیات امنیتی است. در حالت ایده‌آل، چارچوب حاکمیت امنیت سازمانی اهداف کسب و کار و اهداف انطباقی را با رسالت و چشم‌انداز سازمان همسو می‌کند. مدیریت امنیت سازمانی اغلب مطابق با استراتژی کلی حاکمیت امنیت سازمانی انجام می‌شود. برای درک بهتر موضوع اجازه دهید به برخی از چارچوب‌های برجسته حاکمیت اشاره داشته باشیم:
- اهداف کنترل اطلاعات و فناوری‌های مرتبط (COBIT) سرنام (Control Objectives for Information and Related Technologies)، چارچوبی است که توسط انجمن سیستم‌های اطلاعاتی و کنترل‌های حسابداری (ISACA) برای مدیریت و حاکمیت فناوری اطلاعات (IT) در سازمان‌ها ایجاد شده است. COBIT به سازمان‌ها کمک می‌کند تا چالش‌های تجاری را در زمینه‌های انطباق با مقررات، مدیریت ریسک و همسو کردن استراتژی فناوری اطلاعات با اهداف سازمانی برآورده کنند. همچنین، به بهبود کارایی و اثربخشی فرآیندهای فناوری اطلاعات، کاهش هزینه‌ها و افزایش امنیت اطلاعات کمک می‌کند.
- کتابخانه زیرساخت فناوری اطلاعات (ITIL)، بهترین شیوه‌ها را برای کمک به همسو کردن الزامات کسب و کار با خدمات فناوری اطلاعات ارائه می‌کند.
- استاندارد (ISO) 27001، الزامات مربوط به اجرای مدیریت امنیت اطلاعات را تعریف می‌کند.
- چارچوب امنیت سایبری NIST، به‌طور رسمی تحت عنوان چارچوب مدیریت ریسک سایبری NIST شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها و بهترین شیوه‌ها است که به سازمان‌ها برای ایجاد و ارتقای برنامه‌های امنیت سایبری کمک می‌کند. چارچوب NIST محورهای مختلفی دارد که از مهم‌ترین آنها باید به شناسایی دارایی‌های اطلاعاتی، تهدیدات و آسیب‌پذیری‌ها، محافظت از دارایی‌های اطلاعاتی در برابر تهدیدات، کشف رخدادهای امنیتی و پاسخ به آنها، بازیابی سیستم‌ها و داده‌ها در صورت وقوع حادثه، مدیریت ریسک‌های امنیت سایبری به صورت مداوم و غیره اشاره کرد.
امنیت برنامه‌های کاربردی
امنیت برنامه‌های کاربردی، به فرایندها، راه‌حل‌ها و ابزارهایی اشاره دارد که به سازمان‌ها در کشف، رفع و به‌روزرسانی مشکلات نرم‌افزاری و محافظت از برنامه‌ها در برابر تهدیدات امنیتی کمک می‌کند. برای اثربخشی واقعی، راه‌حل‌های مرتبط با تامین امنیت برنامه‌های کاربردی، باید در تمام سطوح اعمال شود.
فایروال برنامه‌های وب (WAF)
فایروال برنامه‌های وب (WAF) یک فیلتر خط‌مشی‌محور و وب‌محور است که ترافیک HTTP/S را که میان اینترنت و برنامه‌های تحت وب در جریان است، بررسی می‌کند. یک WAF تلاش می‌کند تا تهدیدات و فعالیت‌های مخرب را شناسایی و از زیرساخت‌ها و برنامه‌های وب در برابر آنها جلوگیری کند.
امنیت واسط‌های برنامه‌نویسی کاربردی (API)
رابط‌های برنامه‌نویسی کاربردی، امکان برقراری ارتباط بین برنامه‌های مختلف را فراهم می‌کنند. از آنجایی که مکانیزم فوق امکان انتقال اطلاعات بین سرویس‌ها و برنامه‌ها را ارائه می‌دهد، مستعد انواع مختلفی از بردارهای حمله، مثل حملات مرد میانی است. راه‌حل‌های تامین امنیت API به محافظت از این واسط‌های برنامه‌نویسی و جلوگیری از سواستفاده از کانال‌های ارتباطی کمک می‌کند.
محافظت در برابر حملات DDoS
حمله منع سرویس (DoS) تلاشی برای مختل کردن عملکرد عادی یک سرور یا شبکه است. اگر حمله موفقیت‌آمیز باشد، دستگاه، برنامه یا شبکه هدف دچار قطعی یا اختلال می‌شود. یک حمله انکار سرویس توزیع‌شده (DDoS) معمولا وب‌سایت‌ها را هدف قرار می‌دهد. مجموعه راه‌حل‌های DDoS باهدف پیشگیری از بروز اختلال در عملکرد سرویس‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و مانع از آن می‌شوند تا حملات سیلابی، عملکرد سرویس‌ها را با اختلال جدی روبرو کنند.
تجزیه و تحلیل ترکیب نرم‌افزاری (SCA)
راه‌حل‌های تجزیه و تحلیل ترکیب نرم‌افزاری، مولفه‌های متن‌باز برنامه‌های کاربردی را تحلیل می‌کنند. پس از این‌که SCA نرم‌افزار متن‌باز را شناسایی کرد، ابزار اطلاعاتی در مورد هر کتابخانه، اطلاعات مربوط به مجوزها و داده‌های مربوط به آسیب‌پذیری‌های امنیتی کشف‌شده، ارائه می‌دهد. راه‌حل‌های سازمانی، اغلب قابلیت‌های اضافی مانند خط‌مشی‌های خودکار را ارائه می‌دهند.
تست امنیت برنامه‌های کاربردی (SAST/DAST/IAST)
در اینجا سه رویکرد اصلی برای تست امنیت برنامه‌های کاربردی وجود دارد که تقریبا مورد استفاده بیشتر سازمان‌ها و تیم‌های امنیتی است. این رویکردها به شرح زیر هستند:
- تست ایستای امنیت برنامه‌های کاربردی (SAST): این ابزارها از تست جعبه سفید برای بررسی کد منبع ایستا استفاده می‌کنند و گزارش‌هایی در مورد مسائل امنیتی ارائه می‌دهند. شما می‌توانید از SAST برای بررسی کد غیرکامپایل‌شده برای خطاهای ترکیب نحوی و ریاضی و اجرای ابزارهای تحلیل‌گر باینری روی کدهای کامپایل‌شده استفاده کنید.
- تست پویای امنیت برنامه‌های کاربردی (DAST): این ابزارها از تست جعبه سیاه برای بررسی کد در زمان اجرا استفاده می‌کنند و اطلاعاتی در مورد آسیب‌پذیری‌های امنیتی بالقوه مانند نشت اطلاعات، احراز هویت، تزریق داده و محاوره‌ها ارائه می‌دهند. شما می‌توانید از راه‌حل‌های DAST برای شبیه‌سازی تعداد زیادی از این سناریوها استفاده کنید.
- تست تعاملی امنیت برنامه‌های کاربردی (IAST): این ابزارها از هر دو رویکرد DAST و SAST برای کشف طیف وسیع‌تری از آسیب‌پذیری‌ها استفاده می‌کنند.
مکانیزم خود-محافظتی زمان اجرای برنامه‌های کاربردی (RASP)
ابزارهای RASP از IAST، DAST و SAST استفاده می‌کنند و می‌توانند طیف وسیع‌تری از تهدیدات امنیتی را شناسایی و مانع از بروز آنها شوند. به عنوان مثال، ابزارهای RASP می‌توانند ترافیک کاربر و ترافیک برنامه را در زمان اجرا تحلیل کنند. هنگامی که تهدیدات شناسایی شدند، ابزارهای RASP می‌توانند به طور فعال به رویدادها پاسخ دهند.
راه‌حل‌های تامین امنیت داده‌ها
یکی از نکات مهم مرتبط با صنعت امنیت، مبحث تامین امنیت داده‌ها است. در این حوزه نیز، راه‌حل‌ها به موارد مختلفی به شرح زیر تقسیم می‌شوند.
مدیریت داده‌های حساس: راه‌حل‌های مدیریت داده‌های حساس به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا انواع مختلف داده‌های حساس را شناسایی و مدیریت کنند که از آن جمله به موارد زیر باید اشاره کرد:
- اطلاعات قابل شناسایی شخصی (PII)
- داده‌های صنعت پرداخت با کارت (PCI)
- اطلاعات بهداشتی محافظت‌شده (PHI)
- مالکیت فکری (IP)
رعایت قوانین و مقررات داده‌ای (Data Compliance): خط‌مشی‌های رعایت قوانین و مقررات داده‌ای به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند، اطلاعات مطابق با الزامات نظارتی مرتبط با سازماندهی، مدیریت و کنترل، ذخیره‌سازی شده‌اند. این فرآیند معمولا با شناسایی نوع داده و سپس اجرای اقدامات امنیتی و تمهیدات لازم در ارتباط با حریم خصوصی آغاز می‌شود. در این زمینه، سازمان‌ها ممکن است برای دستیابی به انطباق از چند راه‌حل به شکل ترکیبی استفاده کنند.
پیشگیری از تهدیدات: راه‌حل‌های پیشگیری از تهدیدات به سازمان‌ها در شناسایی و جلوگیری از بروز تهدیدات و آسیب‌پذیری‌ها کمک می‌کنند. این فرآیند اغلب شامل فیلتر کردن و طبقه‌بندی داده‌ها است.
حاکمیت داده‌ها (Data Governance): فرآیندهای حاکمیت داده‌ها به سازمان‌ها در مدیریت کل چرخه عمر داده‌ها کمک می‌کنند. هدف این است که دسترس‌پذیری، یکپارچه‌سازی و اصالت داده‌ها حفظ شود. راه‌حل‌های حاکمیت داده‌ها، قابلیت‌هایی در اختیار سازمان‌ها قرار می‌دهد تا به تعریف خط‌مشی‌ها و فرآیندها، تعیین مالکان داده‌ها و کنترل و مدیریت موثر جریان داده‌ها بپردازند.
امنیت نقطه پایانی
یکی از نقاط آسیب‌پذیر در زیرساخت‌های درون سازمانی و ابری، نقاط پایانی هستند که هکرها به شکل گسترده‌ای روی آنها متمرکز هستند. از رایج‌ترین راه‌حل‌های تامین امنیت نقطه پایانی به موارد زیر باید اشاره کرد:
- پلتفرم حفاظت از نقطه پایانی (EPP): ابزارهای EPP حفاظت لحظه‌ای ارائه می‌دهند. زمانی که فایل‌ها وارد شبکه می‌شوند، ابزار EPP آنها را اسکن کرده و به دنبال تهدیدات شناخته‌شده می‌گردد. به عنوان مثال، آنتی‌ویروس‌های سنتی، فایل‌ها را اسکن می‌کنند و به دنبال تهدیدات شناخته‌شده مبتنی بر امضا می‌گردند.
- تشخیص و واکنش به تهدیدات نقطه پایانی (EDR): راهکارهای EDR با نظارت فعال و مداوم بر تمامی فایل‌ها و برنامه‌هایی که وارد دستگاه می‌شوند، حفاظت فعالانه ارائه می‌دهند. راه‌حل‌های EDR به جای آن‌که تنها حملات را بر مبنای امضا شناسایی کنند، دید و تحلیل دقیق‌تری ارائه می‌دهند و طیف وسیع‌تری از تهدیدات را شناسایی می‌کنند. به عنوان مثال، EDR می‌تواند باج‌افزار، بدافزار بدون فایل، حملات چندریختی و موارد دیگر را شناسایی کند.
- تشخیص و پاسخگویی توسعه‌یافته (XDR): راه‌حل‌های XDR حفاظت و پاسخگویی گسترده‌ای را در سراسر لایه‌های مختلف امنیتی ارائه می‌دهند. به طور معمول، XDR شامل انبوهی از ابزارها و قابلیت‌هایی است که هنگام تشخیص و پاسخگویی به تهدیدات، از تحلیل هوشمند و خودکارسازی استفاده می‌کند. همین مسئله باعث شده تا راه‌حل‌های XDR دید عمیق‌تری ارائه دهند و حجم عظیمی از داده‌های مرتبط با تهدیدات را جمع‌آوری کنند.
امنیت زیرساخت ابری
با توجه به گسترش روزافزون رایانش ابری و مهاجرت سازمان‌ها به این حوزه، به تدریج شاهد افزایش تهدیدات در این صنعت خواهیم بود. همین مسئله باعث شده تا سازمان‌ها نیازمند راه‌حل‌های کارآمدی در این زمینه باشند که مبتنی بر یکسری ابزارها هستند. از ابزارهای محبوب در این زمینه به موارد زیر باید اشاره کرد:
- کارگزار امنیتی دسترسی به ابر (CASB): راه‌حل‌های کارگزار امنیتی دسترسی به ابر، به عنوان یک لایه امنیتی بین یک ارائه‌دهنده خدمات ابری و شبکه سازمانی اجرا می‌شوند. CASB قابلیت دید گسترده‌ای در اختیار سازمان‌ها قرار دهد و امکان نظارت و دسترسی ایمن به داده‌ها را ارائه می‌کند.
- پلتفرم حفاظت از بار کاری ابری (CWPP): پلتفرم حفاظت از بار کاری ابری (CWPP) راه‌حلی است که به ایمن‌سازی بار کاری سرورهایی که در یک زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS) اجرا می‌شوند، کمک می‌کند. CWPP به سازمان‌ها کمک می‌کند تا اطمینان حاصل کنند، بارهای کاری در حین عبور از محیط‌های ابری عمومی مختلف، ایمن باقی می‌مانند. مزیت اصلی CWPP مدیریت چند محیط از طریق یک کنسول واحد است.
- مدیریت وضعیت امنیت ابر (CSPM): مدیریت وضعیت امنیت ابر، به معنای استفاده از چند استراتژی و ابزار برای مدیریت و هماهنگ‌سازی امنیت در سراسر سرویس‌ها و منابع ابری است. راه‌حل‌های CSPM، ابزارهای لازم برای مدیریت امنیت ابر را ارائه می‌دهند که از آن جمله باید به ابزارهایی برای انطباق، نظارت، ثبت گزارش، تهیه گزارش و تشخیص و پاسخگویی به رویدادها اشاره کرد. همچنین، قابلیت‌های خودکارسازی را برای طیف وسیعی از وظایف ارائه می‌دهند.
راه‌حل‌های قدرتمند امنیت سایبری
با توجه به ماهیت دائما در حال تغییر فناوری اطلاعات و به طبع آن صنعت امنیت سایبری، هرچندوقت یکبار راه‌حل‌های جدیدی به این حوزه افزوده می‌شوند که از آن جمله به موارد زیر باید اشاره کرد:
- DMARC: تایید هویت، گزارش‌دهی و انطباق مبتنی بر دامنه (DMARC)، یک پروتکل تایید هویت است که به طور ویژه برای ارتباطات ایمیلی ساخته شده است. پروتکل DMARC از چارچوب خط‌مشی فرستنده (SPF) و کلیدهای دامنه شناسایی ایمیل (DKIM) برای تایید هویت پیام‌های ایمیل استفاده می‌کند. DMARC لایه دیگری از اعتماد را اضافه می‌کند و از ابزارهای امنیتی سازمان پشتیبانی می‌کند. شما می‌توانید DMARC را برای تکمیل راه‌حل‌های امنیتی خود اضافه کنید، اما توجه داشته باشید که پوشش کاملی ارائه نمی‌دهد.
- تایید هویت بدون رمز عبور: تایید هویت بدون رمز عبور به سازمان‌ها امکان می‌دهد تا رمزهای عبور را با اشکال دیگر تایید هویت مانند تولیدکننده‌های رمز عبور، امضاهای بیومتریک و توکن‌ها جایگزین کنند. هدف این است که تعداد رمزهای عبور ضعیف ایجاد شده توسط کاربران کاهش پیدا کنند و کاربران از رمزهای عبور شخصی برای مقاصد کاری استفاده نکنند. تایید هویت بدون رمز عبور می‌تواند هم امنیت و هم تجربه کاربری را بهبود بخشد.
- امنیت سایبری با اعتماد صفر (Zero Trust): اعتماد صفر یک مدل امنیتی است که یک مکانیزم کنترل دسترسی دقیق در اختیار سازمان‌ها قرار می‌دهد. هدف این است که اطمینان حاصل شود، همه دارایی‌های شرکتی در مکان‌های مختلف به شکل دقیقی محافظت می‌شوند. این دارایی‌ها می‌توانند یک لپ‌تاپ متصل به شبکه، یک دستگاه تلفن همراه متصل به ابر شرکتی، یک محیط SaaS ارائه‌شده توسط شرکت‌های ثالث و غیره باشند که همه آنها توسط راه‌حل اعتماد صفر مورد بررسی قرار می‌گیرند.
- فرا-خودکارسازی (Hyper Automation): فرا-خودکارسازی به معنای خودکار کردن تا حد امکان فرآیندهای فناوری اطلاعات و کسب و کار است و شامل استفاده از چند فرآیند تصمیم‌گیری و فناوری‌های خودکارسازی مثل هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و اتوماسیون RPA است. هدف این است که به سازمان‌ها در کاهش سربار و ناکارآمدی‌های مرتبط با سیستم‌های قدیمی با ایجاد خطوط لوله کارآمد، خودکار و به هم پیوسته کمک کرد تا مشکلاتی همچون نشت داده‌ها به حداقل برسد.