Routing Information Protocol (RIP)

پروتکل اطلاعات مسیریابی

یکی از قدیمی‌ترین پروتکل‌های مسیریابی بردار فاصله (Distance-Vector Routing Protocol) در شبکه‌های رایانه‌ای می‌باشد.
یک پروتکل مسیریابی مشخص می‌کند چگونه گره‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و توزیع اطلاعاتی را انجام می‌دهد. یک پروتکل مسیریابی گره‌ها را قادر می‌سازد تا مسیرهایی را بین هر دو گره در یک شبکه کامپیوتری انتخاب کنند. بسته‌های داده‌ها از طریق شبکه های کامپیوتری از گره تا گره به مقصد منتقل می‌شوند. الگوریتم‌های مسیریابی، انتخاب مسیر خاص را تعیین می‌کنند. هر گره میانی یا روتر فقط از اطلاعات مربوط به شبکه‌هایی را که مستقیماً به آن متصل است، اطلاع دارد. یک پروتکل مسیریابی این اطلاعات را ابتدا در میان همسایگان نزدیک و سپس در سراسر شبکه به اشتراک می‌گذارد. به این ترتیب، روترها دانش توپولوژی شبکه را بدست می آورند. توانایی مسیریابی پروتکل‌ها به صورت پویا با توجه به شرایط در حال تغییر است. ویژگی‌های خاص پروتکل‌های مسیریابی عبارتند از روشی که آن‌ها از حلقه‌های مسیریابی اجتناب می‌کنند، نحوه انتخاب مسیرهای مورد نظر، استفاده از اطلاعات مربوط به هزینه‌های گام، زمان لازم برای دستیابی به همگرایی مسیریابی، مقیاس پذیری آن‌ها و سایر عوامل است.
پروتکل RIP اطلاعات قابل دسترسی را با نزدیکترین همسایه‌های خود مبادله می‌کند که این اطلاعات مجموعه‌ای از مقاصد شناخته شده برای مسیریاب‌های شرکت‌کننده است.