Connection-oriented communication

ارتباط اتصال‌گرا

ارتباط اتصال‌گرا نوعی ارتباط شبکه‌ای در ارتباطات راه دور و شبکه‌های کامپیوتری است که جلسهٔ ارتباط یا اتصال نیمه دائم قبل ازهرگونه انتقال مفید داده‌ها ایجاد می‌شود و جریانی از داده را به همان ترتیبی که فرستاده شده بود تحویل داده می‌شود. جایگزینی انتقال اتصال گرا با ارتباط غیر اتصال‌گرا است برای نمونه ارتباط حالت datagram (پیام‌های لایهٔ شبکه)، که توسط پروتکل‌های IPو UDP استفاده شده‌است و داده ممکن است بدون ترتیب (بی نظم) تحویل داده شود چون بسته‌های مختلف به‌طور مستقل شکسته می‌شوند و ممکن است از مسیرهای مختلف تحویل داده شوند.

ارتباطات اتصال گرا ممکن است یک ارتباط مدارگزینی یا یک ارتباط مدار مجازی حالت بسته‌بندی (packet mode) باشند. در مورد اخیر، ممکن است هریک از این دو باشد:

1-پروتکل مدار مجازی لایهٔ انتقال : مانند پروتکل TCPکه اجازه می‌دهد که داده‌ها به ترتیب تحویل داده شوند با اینکه گزینش لایه‌های پایین‌تر غیر اتصال گرا می‌باشند

2-حالت گزینش لایهٔ شبکه یا لایهٔ پیوند داده : جا یی که همهٔ بسته‌های داده که متعلق به مسیر ترافیک مشابهی می‌باشند در طول مسیر مشابهی تحویل داده می‌شوند. این روش اجازه می‌دهد گزینش مبتنی برسخت افزار سریع تر باشد.

خدمات پروتکل اتصال گرا، اغلب ونه همیشه ازخدمات قابل اطمینان شبکه می‌باشند که تصدیق را بعد از دریافت موفقیت‌آمیز فراهم می‌کنند. توابع درخواست تکراری خودکار در مورد داده‌های گم شده یا تشخیص بیت خطا است. نمونه‌هایی از ارتباط اتصال گرا وغیرقابل اطمینان ATM, FRAME RELAY , MPLS می‌باشند.