Base transceiver station (BTS)

ایستگاه پایه فرستنده/گیرنده

ایستگاه پایه فرستنده/گیرنده (به انگلیسی: Base Transceiver Station) با کوته‌نوشت BTS، به مجموعه‌ای از تجهیزات مخابرات گفته می‌شود که در مخابرات بی‌سیم، ارتباط مشترک با شبکه را فراهم می‌کند. این شبکه شامل سامانهٔ جهانی ارتباطات سیار (جی‌اس‌ام)، دسترسی چندگانه تقسیم کدی (CDMA)، وای-فای، وای‌مکس و سایر شبکه‌های گسترده می‌شود.

هر چند اصطلاح BTS می‌تواند برای هر یک از استانداردهای مخابرات بی‌سیم بکار رود اما معمولاً برای اشاره به سامانه‌های سیار (مانند تلفن همراه) و CDMA استفاده می‌شود. همچنین می‌تواند در اشاره به گره B در نسل سوم شبکه تلفن همراه یا به بیان ساده «ایستگاه پایه» باشد. در مورد استاندارد فرگشت بلندمدت، برای BTS از کوته‌نوشت eNB استفاده می‌شود.

در این راستا یک BTS بخشی از یک زیرسامانه ایستگاه پایه (BSS) را به منظور مدیریت سامانه تشکیل می‌دهد. همچنین ممکن است یک بی‌تی‌اس دارای تجهیزات رمزنگاری و رمزگشایی ارتباطات، فیلترها و… باشد. آنتن نیز یکی از اجزای تشکیل دهنده بی‌تی‌اس است. یک ایستگاه بی‌تی‌اس توسط کنترلر مادر ایستگاه پایه کنترل می‌شود.

بُرد مفید هر BTS تا ۲۰ کیلومتر می‌رسد. البته در مناطق مسطح، بردی بین ۳۰ تا ۳۵ کیلومتر هم دارند. با ایجاد شرایطی این برد تا ۶۰ کیلومتر هم می‌رسد که نمونهٔ آن در کویرهای ایران است.