Application Programming Interface (API)

رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزار کاربردی

رابط بین یک کتابخانه یا سیستم‌عامل و برنامه‌هایی است که از آن تقاضای سرویس می‌کنند. رابط کارکردهایی را تعریف می‌کند که کتابخانه یا سیستم‌عامل می‌تواند ارائه دهد و مفهومی مجرد است. این کارکردها سپس در قالب یک نرم‌افزار یا کتابخانه پیاده‌سازی می‌شوند. به عبارت ساده‌تر، رابط برنامه‌نویسی مجموعه توابعی است که یک برنامه می‌تواند از یک برنامه دیگر فرا بخواند. در واقع API رابط بین دو نرم‌افزار (اپلیکیشن) است که امکان ارتباط بین آن‌ها را برقرار می‌کند. برای مثال مایکروسافت برای APIهای ویندوز مرجع‌هایی استاندارد دارد که با استفاده از آن‌ها برنامه‌نویسان می‌توانند از قابلیت‌ها و سرویس‌های سیستم‌عامل در توسعه و نوشتن برنامه‌های کاربردی خود استفاده کنند. به‌طور کلی به مجموعه‌ای از توابع و رویه‌ها که به برنامه‌های کاربردی دیگر اجازه دسترسی و استفاده از ویژگی‌ها یا داده‌های یک نرم‌افزار را می‌دهد، ای‌پی‌آی‌های آن نرم‌افزار گفته می‌شود. نرم‌افزار ارائه دهنده ای‌پی‌آی می‌تواند یک سایت اینترنتی، یک سیستم‌عامل یا هر سرویس دیگری باشد. در اینجا خدمات پایه نرم‌افزارهای تحت وب هستند که ای‌پی‌آی‌های متنوعی ارائه می‌دهند و برنامه نویسان و تولیدکنندگان دیگری می‌توانند از آن‌ها استفاده نموده و بنابراین هزینه‌های زیرساختی و برنامه‌نویسی آن‌ها کاهش پیدا کرده و سرعت برنامه‌نویسی آن‌ها افزایش پیدا خواهد کرد زیرا دیگر لازم نیست که برای ایجاد یک ویژگی خاصی مجدداً برنامه‌نویسی کنند. همچنین امنیت برنامه‌های آن‌ها نیز افزایش خواهد یافت، چرا که ارائه دهندگان خدمات پایه امنیت شبکه خود را در بالاترین سطح ممکن قرار خواهند داد.